Suikerverslaving

De vastentijd komt er weer bijna aan. In Limburg zijn de voorbereidingen voor de ‘vasteloavend’, oftewel carnaval, in volle gang. Voor velen een feest om zich lekker helemaal te laten gaan. Een paar dagen lang feesten en drinken. De oorsprong van het feest is voor de meesten niet bekend, want wat er eigenlijk gevierd wordt is het inleiden van de christelijke vastenperiode. De vastenperiode is de voorbereiding op het Paasfeest en loopt vanaf Aswoensdag tot en met Goede Vrijdag. Vasten houdt in het algemeen het (gedeeltelijk) onthouden van voeding en drank in. Vanuit geloofsovertuiging is het een tijd van bezinning, solidariteit ten opzichte van mensen die het moeilijk hebben en geestelijke groei. Deze principes gelden niet alleen voor christenen, maar ook voor de meeste andere religies waarin gevast wordt. Denk bijvoorbeeld aan de islamitische ramadan, maar ook het boeddhisme, hindoeïsme en jodendom kennen vastenrituelen.

Omdat de regels bij het katholieke vasten (tegenwoordig) niet strikt zijn, kiezen mensen er vaak voor om bepaalde gewoonten op te geven voor de 40 dagen durende periode. (Eigenlijk zijn het 46 dagen. Dit komt omdat er op zondag vanuit het geloof niet gevast hoeft te worden). Ikzelf ben niet streng gelovig. Ik ga niet naar de kerk, maar steek wel af en toe een kaarsje aan bij Maria. Toch doe ik mee aan de vastenperiode. Vooral voor mijn gezondheid. Elke december (en helaas ook vaak tussendoor) raak ik weer bedolven onder de chocolade en steekt mijn suikerverslaving de kop op. Dus ik geef suiker op tijdens de vastenperiode. En met suiker bedoel ik de geraffineerde suikers. Geraffineerde suiker is bewerkte suiker. Wist je bijvoorbeeld dat suiker van oorsprong niet wit is? Het wordt bewerkt. Bepaalde stoffen worden eruit gehaald die ons lichaam juist nodig heeft om de suiker te kunnen verwerken. Andere stoffen worden toegevoegd, bijvoorbeeld om de suiker langer houdbaar te maken. Tijdens de rest van de blog is dit de suikersoort waar ik naar verwijs, om verwarringen te voorkomen.

Geraffineerde suiker zit bijna overal in. Niet alleen in snoep, drank en koekjes, maar ook  in vlees, kant-en-klare maaltijden en smaakversterkers. Je zult echt de verpakkingen om moeten draaien en lezen wat er in de ingrediëntenlijst staat. Hoe eerder een ingrediënt vernoemd wordt, hoe meer ervan in zit. Dus wordt suiker als tweede genoemd, reken er maar op dat er ontzettend veel suiker inzit.

Dat suikerverslaving een serieuze verslaving is, is inmiddels wel bewezen. Suiker geeft namelijk hetzelfde effect in de hersenen als cocaïne. Van een suikerverslaving afkomen is dus, net als alle verslavingen, afkicken! Daarvoor moet je ook mentaal sterk in je schoenen staan. Bereid je goed voor  en schrik niet als je je lichamelijk slechter voelt.
Het gebruik van suiker maakt je bloedsuikerspiegel bijvoorbeeld van slag. Je piekt wanneer je een stuk chocolade eet, maar je piekt zo snel dat je doorslaat. Je lichaam signaleert een enorme hoeveelheid suiker dat zo snel mogelijk verwerkt moet worden. Daarom maakt het insuline aan, wat er voor zorgt dat de bloedsuikerspiegel daalt. Maar omdat er zo’n enorme piek was, wordt er zoveel insuline aangemaakt dat de wijzer doorslaat naar beneden, waardoor je je trillerig, zwak en duizelig kunt voelen. De eerste paar dagen kun je daar zeker last van hebben. Misselijkheid, hoofdpijn, moeheid, het kan er allemaal bij horen.

 

Maar als je doorzet, en de volle 46 dagen geen suiker tot je neemt, merkt je al snel dat de behoefte ook sterk afneemt. Ik zeg de volle 46 dagen, omdat je meer dan 6 dagen nodig hebt om af te kicken van de suikerbehoefte. Neem je tussendoor dus toch suiker, dan blijf je de drang behouden en blijft het moeilijk om het vol te houden. Het duurt namelijk 21 dagen om een gewoonte te doorbreken en te vervangen voor een nieuwe, gezondere, gewoonte. Ruil de ene verslaving dan ook niet in voor de andere, maar zorg voor gezonde alternatieven en zorg dat je deze alternatieven ook bij de hand voor als je trek hebt. Dit kunnen snoeptomaatjes, worteltjes of nootjes zijn, maar ook zonder suiker kun je de lekkerste dingen maken en als tussendoortje nemen. Om je alvast op weg te helpen, hier een eenvoudig recept voor havermoutkoekjes:

Ingrediënten:
 1 banaan 
40-50 gram havermoutvlokken 
Kaneel
Kokosrasp
Rauwe cacao poeder
2 gedroogde dadels (pitloos)

Verwarm de oven voor op 180 graden. Prak de banaan fijn en meng de havermoutvlokken erdoorheen. Voeg hier naar smaak kaneel aan toe en meng alles. Meng door de basis de kokosrasp, de rauwe cacao en de fijngesneden dadels. Leg bakpapier in de bakplaat van de oven en verdeel het beslag in verschillende hoopjes. Doe de bakplaat in het midden van de oven en bak je koekjes in 20 minuten gaar.

Om een verslaving te doorbreken is het belangrijk om je mentaal voor te bereiden. Suiker wordt gezien als leuk, lekker en gezellig. Kinderen worden beloond met een snoepje, jarigen trakteren op taart en als je je bord leeg eet krijg je een toetje. Vreemd eigenlijk dat we zo denken over een product dat zo slecht voor ons is, want vergis je niet… Suiker is bijzonder gevaarlijk voor je lichaam. Het wordt niet voor niks steeds vaker het ‘witte vergif’ genoemd. Het tast  zowel je lichaam als je geest aan. Vervelende klachten als vermoeidheid, candida en depressiviteit kunnen erdoor ontstaan, maar ook bij zwaardere depressies, diabetes en zelfs kanker is het gebruik van suiker zeker niet onschuldig. Hier wil ik nogmaals benadrukken dat het gaat om de geraffineerde suikers. Ons lichaam heeft suiker nodig, maar dan in zijn oorspronkelijke vorm. Denk hierbij aan een stuk fruit dat nog geheel intact is met alle vezels en anders stoffen die het lichaam nodig heeft om te kunnen verwerken en te verbruiken.
Dus waarom maken we er zo een feest van? Je doet jezelf er eigenlijk geen plezier mee. Probeer je hier bewust van te worden, zodat je ook anders gaat denken. Wanneer je eenmaal gevoeld hebt wat een suikerloos dieet met je doet, zul je veel meer gemotiveerd zijn om suiker te mijden. Ik zie het gebruik van suiker lang niet altijd als een beloning. Zeker als ik er een periode veel suiker heb gehad, waardoor ik minder energie heb, vaker last van hoofdpijn, prikkelbaar ben etc. word ik me er weer van bewust dat ik mezelf helemaal geen plezier doe met deze ‘traktaties’. Wanneer die knop om is en ik moe ben met mezelf te straffen met deze zogenaamde ‘heerlijkheden’, weet ik dat ik klaar ben om de strijd weer aan te gaan!

Ik kan nog lang doorgaan over de gevaren van suiker, wat het doet met je lichaam en met je geest. Velen zullen zich wel afvragen waarom ik, met deze kennis, toch nog terugval  op mijn suikerverslaving. Maar dat is het vervelende van verslavingen…. Waarom rookt een roker terwijl hij de gevaren kent? Waarom drinkt een alcoholist zelfs als het zijn leven verpest? Het is een constante strijd die ik minstens één keer per jaar grondig aanpak en waar ik tussendoor met pieken en dalen zoek naar de balans. Je hoeft niet altijd nee te zeggen, maar ook niet altijd ja….